رشته زراعت یکی از گرایش‌های مهم و اساسی در مجموعه مهندسي کشاورزي به شمار مي‌آيد. ايران کشوري است که از توانمندي‌هاي خوب بالقوه و بالفعل کشاورزي برخوردار بوده و كشاورزي در برنامه‌هاي توسعه كشور، از محورهاي اصلي است. توسعه كشاورزي نيازمند نيروي انساني ماهر است كه بتواند عمليات كشاورزي مربوط به محصولات زراعي و باغي را بر اساس يافته‌هاي جديد علمي انجام دهد و بيشترين بازدهي و محصول را در بهره‌گيري از منابع به دست آورد. بدين منظور براي تأمين نيروي انساني متعهد و متخصص در رشته زراعت براي نيل به خودكفايي در زمينه مواد اوليه غذايي و صنعتي، لازم است متخصصاني تربيت شوند كه بتوانند با استفاده از دانش و تجربيات خود، توليد اقتصادي محصولات زراعي را به طور علمي امكان پذير سازند و از امكانات موجود كشور حداكثر استفاده را برده، در امور تحقيقات و آموزش و برنامه ريزي كشاورزي نيز خدمت نمايند.
ایجاد رشته زراعت واصلاح نباتات برای تربیت کارشناسانی است که بتوانند در جهت افزایش سطح زيرکشت محصولات اصلي کشاورزي، استفاده بهينه از زمان و بالا بردن عملکرد اين محصولات در واحد سطح (هكتار) تلاش كنند. با توجه به اين كه ايران از تنوع آب و هوايي برخوردار است؛ با برنامه ريزي صحيح و دقيق و با استفاده از دانش كارشناسان رشته زراعت و اصلاح نباتات، مي توان به ميزان هر چه بيشتر از زمين‌هاي كشور براي افزايش توليد كمي و كيفي بهره برداري كرد. اين مطالب ضرورت و اهميت تربيت افرادي را كه بتوانند با به كار گرفتن دانش خود در جهت رسيدن به اين اهداف اقدام نمايند، مشخص مي كند. همچنين از جمله مشكلات كشاورزي در كشور ما همواره اين بوده است كه مجريان فعاليت‌هاي توليدي كشاورزي، كمتر تحصيلاتي در زمينه كشاورزي داشته اند؛ به طوري كه روش‌هاي كار همچنان سنتي و قديمي باقي مانده است. در حالي كه در سطوح بالاتر (كارشناسان و مراكز برنامه ريز و هدايت گر) توان بالايي براي تأمين فن آوري مورد نياز وجود دارد
